در این مقاله راندمان نیروگاه فتوولتائیک ثابت و متحرک و همچنین میزان تأثیر نسبت پوشش زمین بر راندمان آن‌ها در طی یک سال، در مناطق مختلف کشور ایران مورد ارزیابی قرار گرفته است. نتایج حاصل از شبیه سازی نشان میدهد که در صورت در نظر گرفتن نسبت پوشش زمین به میزان کسان در مناطق مختلف، تلفات سایه در مناطق گوناگون متفاوت خواهد بود به گونه‌ای که اگر مساحت زمین طبق شرایط آیین نامه واگذاری زمین جهت احداث نیروگاه فتوولتائیک، به ازای هر مگاوات ۱/۵ هکتار برای مزارع ثابت و ۲ هکتار برای مزارع متحرک در نظر گرفته شود، تفاوت تلفات سایه در بیشترین و کمترین منطقه برای نیروگاه‌های ثابت ۳۹ % و برای نیروگاه‌های متحرک ۱۸ %خواهد بود.
همچنین مشاهده می‌شود که اگر نسبت پوشش زمین به میزان ۰.۲ نسبت به شرایط فعلی کاهش یابد، حداکثر افزایش راندمان در مزارع ثابت حدود ۱۵ %و در مزارع متحرک حدود ۱۸% خواهد بود. همچنین با استفاده از ردیاب خورشیدی، در شرایط آیین نامه مربوطه، حداکثر و حداقل افزایش راندمان نیروگاه‌های فتوولتائیک در مناطق گوناگون به ترتیب ۳۱/۱۴% و ۴۵/۳۲% خواهد بود.
همچنین مشاهده می‌شود که اگر نسبت پوشش زمین به میزان ۰.۲ نسبت به شرایط فعلی کاهش یابد، حداکثر افزایش راندمان در مزارع ثابت حدود ۱۵ %و در مزارع متحرک حدود ۱۸% خواهد بود. همچنین با استفاده از ردیاب خورشیدی، در شرایط آیین نامه مربوطه، حداکثر و حداقل افزایش راندمان نیروگاه‌های فتوولتائیک در مناطق گوناگون به ترتیب ۳۱/۱۴% و ۴۵/۳۲% خواهد بود.
این مقاله توسط عرفان رجائیان و عدنان رجائیان، روح الامین زینلی داورانی نوشته شده و در ۳۳ امین کنفرانس بین المللی برق ارائه شده است.
