هسته ترانسفورماتور در حقیقت مدار (مسیری) است که کمک می‌نماید تا فوران‌های مغناطیسی بتوانند به راحتی از هر دو سیم پیچ عبور کنند. در تمام ترانسفورماتور‌ها هسته از صفحه یا ورق‌های فولادی که روی هم چیده می‌شوند تشکیل می‌شود، که تا یک مسیر مداوم مغناطیسی با حداقل فاصله هوایی مهیا شود. ورقه‌های مغناطیسی از فولاد آلیاژ شده با سیلیکون یا سیلیس خوب ساخته می‌شوند.
آلیاژ فولاد سیلیکون دارای هزینه کم و تلفات کم هسته و ضریب نفوذ زیاد و چگالی شار زیاد است. و این ورقه‌ها را جهت غلبه بر تلفات حاصل از جریان‌های گردابی (فوکو) و هیسترزیس با پوشش نازکی از کاغذ یا یک لعاب یا یک قشر اکسید روی سطحشان از هم عایق می‌کنند. ضخامت ورقه‌های هسته از ۳۵/۰ میلی متر برای فرکانس ۵۰ هرتز تا ۵/۰ میلی متر برای فرکانس ۲۵ هرتز تغییر می‌کند. برای اجتناب از فاصله هوایی بین ورقه‌ها آن‌ها را به طور تناوبی یا یک در میان نیمه نیمه به هم متصل می‌کنند. و این نوع چیدن یا اتصال ورقه‌ها را روش عمامه‌ای می‌گویند که انتهای یک ورقه فاصله هوایی انتهای ورقه دیگر را می‌پوشاند. از نظر ساختمانی ترانسفورماتور‌ها صرفا به خاطر طرز قرار گرفتن بوبین‌های آن‌ها در روی هسته مغناطیسی شان به دو دسته تقسیم می‌نمایند:
۱- ترانسفورماتورهای نوع هسته‌ای
۲- ترانسفورماتورهای نوع زرهی
فایل کامل (به صورت ورد word) برای دانلود برای شما در اینجا قرار داده شده است.
