طراحی و پیکربندی بهینه استک پیل سوختی پلیمری به منظور افزایش راندمان کاری پیل یکی از موارد مهم در طراحی پیل‌های سوختی به شمار می‌رود. اما در اکثر مطالعات انجام‌شده اثر افت پتانسیل ها تنها محدود به اثر افت پتانسیل حاصل از فعال‌سازی، اهمیک و نفوذ می‌باشد. و اثر نحوه پیکربندی بر توان خروجی دیده نشده است.
موضوع این پژوهش که در راستای مطالعه اولیه برای ساخت یک سیستم پیل سوختی پلیمری می‌باشد. به دست آوردن طراحی و چیدمان بهینه مجموعه استک های پیل سوختی به کمک الگوریتم ژنتیک و انتخاب بهترین تقسیم‌بندی از نظر تعداد سلول‌های پیل. پیکر بندی سری و موازی این سلول‌ها و مساحت سطح مقطع آن‌ها برای تأمین تقاضای یک کیلووات در اختلاف پتانسیل الکتریکی دوازده ولت می‌باشد.
با لحاظ تأثیر تلفات مربوط به حضور این پیل‌ها در کنار یکدیگر که با به‌کارگیری یک تابع هدف برازش یافته از کار‌های آزمایشگاهی و به کمک الگوریتم ژنتیک انجام شده است، نتایج کار بعد از مقایسه با نمونه‌های تجاری پیل سوختی برای تقاضای مورد نظر ارائه شده است.
در اینجا فایل کامل مقاله برای دانلود قرار داده شده است.
