همزمان با افزایش روزافزون بهره برداری از انرژی‌های نو در سیستم‌های قدرت، به مطالعات مختلف در زمینه‌های گوناگون از جمله مدل آرایه‌های خورشیدی و سیستم‌های کنترل تولید توان آن‌ها نیاز است. هرچند امروزه استفاده از انرژی‌های نو با توجه به مزایای زیست محیطی آن‌ها به تدریج در حال گسترش است، اما با توجه به هزینه اولیه بالا، بهره برداری از آن‌ها در حالت تولید توان حداکثری، نه تنها جهت افزایش نرخ بازگشت سرمایه، بلکه برای ایجاد قابلیت رقابت اقتصادی با نیروگاه‌های مرسوم نیز ضروری است.
در این مقاله مدلی دینامیکی برای یک ماژول خورشیدی واقعی در اتصال به شبکه توزیع ارائه شده و سپس عملکرد آن با تأکید بر ردیابی الکتریکی نقطه توان ماکزیمم به صورت دینامیک، با استفاده از یک در شرایط محیطی دما و تابش متغیر مورد مطالعه قرار، back-to-back مبدل می‌گیرد. در نهایت به منظور اطلاع از صحت عملکرد مدل در ردیابی نقطه توان ماکزیمم و تطابق مقاومت ورودی با مقاومت متناظر با نقطه کار ماکزیمم توان، نتایج به دست آمده با تئوری‌های موجود مقایسه خواهند شد.
این مقاله توسط سید محمد صادق غیاثی، مهرداد عابدی و سید حسین حسینیان از دانشکده مهندسی برق دانشگاه صنعتی امیرکبیر منتشر شده است.
